Παρακολούθησα με προσοχή τις αντιδράσεις για το βίντεο του Ξηρού. Τον είπαν playmobil, «βαψομαλλιά», χοντρό. Του κότσαραν με φωτομοντάζ τον Τρύφωνα Σαμαρά να του φτιάχνει το μαλλί, οικτίρισαν τη σκηνική του παρουσία, την κόκκινη μπλούζα του, τον τρόπο που διάβαζε το κείμενο κ.λπ. Συγγνώμη αλλά, αν δεν κάνω λάθος, ο Ξηρός δεν περνούσε οντισιόν για να αντικαταστήσει την παλαίμαχο Ολγα Τρέμη ούτε θα αναλάβει τη στήλη «ένοπλος αγώνας και ζώδια» στην εκπομπή του Κωστόπουλου.
Οι Ελληνες είμαστε καθ’ έξιν χαβαλετζήδες, αλλά καλό είναι να μη χάνουμε την ουσία. Ο Ξηρός δεκάρα δεν δίνει για το ενδυματολογικό του στιλ, για την τελευταία μόδα στην υψηλή κομμωτική ή για το αν δεν έχει την άνεση του Λιάγκα στον φακό. Γενικώς, οι ένοπλες οργανώσεις δεν δίνουν δεκάρα γι’ αυτά. Γι’ αυτό άλλωστε στο οργανόγραμμά τους δεν συμπεριλαμβάνουν αμπιγιέζ ή κομμωτή κι ουδέποτε συνελήφθη τρομοκράτης με το πιστολάκι μαλλιών ή την πούδρα στο χέρι. Ο Ξηρός δεν είναι τηλεπαρουσιαστής. Είναι αντάρτης πόλης. Μπορείτε να αμφισβητήσετε όσο θέλετε τη φάτσα του ή τις οργανωτικές του ικανότητες, αλλά έχει τραβήξει τη σκανδάλη ουκ ολίγες φορές και τώρα είναι πάλι κλαρίτης. Κι όσοι γελάτε θυμηθείτε γιατί καταδικάστηκε. Οταν λοιπόν μιλάει, he means business και να προσέχετε τι λέει. Η υποτίμηση του αντιπάλου δεν σου προσφέρει κανένα στρατηγικό ή έστω τακτικό πλεονέκτημα. Το αντίθετο.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι της πλάκας. Ο «αστικός μύθος» λέει ότι όταν δολοφονήθηκε ο Σόντερς από τη 17Ν ήρθαν εδώ τα επίμονα λαγωνικά των «κοκκινόκωλων». «Μανούλες» των υπηρεσιών μιας χώρας με μακρά προϊστορία στην περιοχή, έχοντας δολοφονήσει δύο ηγέτες μας κι ίσως κι έναν τρίτο (Καποδίστριας, Μεταξάς, Παπάγος) και με πράκτορες που επί δεκαετίες αλωνίζουν την Ανατολική Μεσόγειο, συγκεντρώνοντας πληροφορίες, οργανώνοντας βρομοδουλειές, ξέροντας καλά την υπόγεια δουλειά και τα κόλπα της. Κάποιοι δικοί μας άρχισαν να τους λένε θεωρίες περί 17Ν, για «ακροδεξιούς», «προβοκάτορες» και τρία αβγά Τουρκίας, όλες αυτές τις γελοιότητες που διακινούσαν η Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ. Διότι, ως γνωστόν, εν Ελλάδι τα μέλη των τρομοκρατικών οργανώσεων, όταν είναι άγνωστα κι ασύλληπτα, είναι «ακροδεξιοί» ή «προβοκάτορες» αλλά, όταν συλλαμβάνονται, τελικά, είναι πάντα άνθρωποι που έχουν περάσει από τις νόμιμες οργανώσεις της Αριστεράς και τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Είναι αυτό που είπε τότε, σωστά κι απλά, ο συνάδελφος Γιάννης Ραχιώτης: «Η 17Ν είναι η επιτιθέμενη Αριστερά». Εστω ήταν. Και έπαθε σοκ η μιξοπαρθένα νόμιμη Αριστερά στην αυτονόητη επισήμανση ότι κοινή είναι η ιδεολογική μήτρα. Απλά, αδέρφια, οι τρομοκράτες κάνουν στην πράξη αυτά που κάτι καραγκιόζηδες του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/JP Morgan λέγανε στις ταβέρνες μικροί, για να ρίξουν καμιά γκόμενα.
Ούτε ένας «ακροδεξιός» ούτε μισός «προβοκάτορας» δεν συνελήφθη ως μέλος της 17Ν, του ΕΛΑ κι όλων των άλλων οργανώσεων που έχουν σε όποιο βαθμό εξαρθρωθεί από τις διωκτικές Αρχές.
Τα μαντρόσκυλα της Αυτής Μεγαλειότητος, λοιπόν, που υπέγραφε τις εκτελέσεις των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, αφού έπινε το τσάι της, οι οποίοι είναι πρακτικοί τύποι, απάντησαν στους ιθαγενείς κάτι απλό: «Δεν μας ενδιαφέρει τι νομίζετε ότι είναι. Εμείς θα ξεκινήσουμε την έρευνα με την παραδοχή ότι είναι αυτό που λένε». Τι έλεγαν στις προκηρύξεις τους; «Είμαστε απλοί λαϊκοί αγωνιστές με ρίζες στον αντιδικτατορικό αγώνα». Οι Αγγλοι λοιπόν έφτιαξαν ένα τεράστιο παζλ των αντιδικτατορικών οργανώσεων και των μελών τους. Αρχισαν να τους ψάχνουν έναν έναν, ποιοι ήταν, αν ζουν, την πορεία τους και πού είναι τώρα. Ετσι, λέγεται, έμεινε κενή μια ψηφίδα κι εστίασαν στον «καταδυθέντα» στην παρανομία Γιωτόπουλο. Μετά έσκασε η βόμβα στα χέρια του βαριά ανάπηρου πια Σάββα Ξηρού και ξετυλίχθηκε όλο το δράμα της εξάρθρωσης. Αλλοι με σκληρή αρνητική στάση, άλλοι, όπως ο Δ. Κουφοντίνας, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη αλλά χωρίς καμία συνεργασία, άλλοι συνεργαζόμενοι πλήρως, όπως π.χ. ο Χριστόδουλος. Τελικά όμως τι ήταν; Οντως, με ρίζες στις αντιδικτατορικές οργανώσεις (Γιωτόπουλος) κι απλοί άνθρωποι. Ούτε «ακροδεξιοί» ούτε «προβοκάτορες». Ενας τροτσκιστής διαβαστερός, ένας μελισσοκόμος - μαθηματικός, ένας αγιογράφος, ένας μουσικός, ένας δάσκαλος, ένας μεσίτης κ.λπ., οι οποίοι «ρωμέικω τω τρόπω» ξέσκιζαν όλους τους συνωμοτικούς κανόνες. Ποιες τριάδες; Δυο οικογένειες ήταν. Οι Ξηροί, οι Θεσπρωτοί κι οι φίλοι τους. Δεν ξέρω αν πήγαιναν και στο γήπεδο μαζί! Γι’ αυτό ήταν ασύλληπτοι. Γιατί ήταν οικογένεια και παρέα. Ελληνικά πράγματα. Αλλά και γι’ αυτό, όταν ξήλωσε το πουλόβερ, τους ξήλωσαν όλους. Ισως.
Εύχομαι ο Χριστόδουλος Ξηρός να συλληφθεί προτού σκοτώσει και χωρίς να σκοτωθεί. Εύχομαι, όπως έγραψα ξανά, να γίνει αντιληπτό ότι ο πλήρης εκβαρβαρισμός του σωφρονιστικού συστήματος και η συλλογική τιμωρία όλων των κρατουμένων για την κοπάνα του Ξηρού δεν απαντούν στο ζήτημα ενός ήδη σοβαρά προβληματικού συστήματος. Αυστηρότητα στην καταστολή στον δρόμο, στην πρόληψη. Μη γίνουμε όμως ίδιοι. Φασίστες είναι αυτοί, που αποφασίζουν ποιος έχει δικαίωμα στη ζωή και ποιος όχι. Η εξάλειψη των κοινωνικών αιτίων που στρατολογούν επικίνδυνους ολοκληρωτικούς στις γραμμές της τρομοκρατίας κι η μεγάλη εφεδρεία της επιείκειας είναι ο τρόπος μιας αληθινής εθνικής πολιτικής σωφρονισμού κι επανένταξης.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου