Προς στιγμήν είχα στ’ αλήθεια πιστέψει ότι κάτι πάει να αλλάξει σ’ αυτή την ρημάδα την χώρα. Μόνον ανακούφιση ένιωσα όταν άκουσα ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ελλάδα δεν θα συμμετάσχει στην Eurovision, τον διασημότερο διαγωνισμό μουσικής ηχορύπανσης που έχει εφευρεθεί στην Ιστορία της μουσικής. Που μας έκανε τόοοσο περήφανους το 2004 όταν το πρώτο βραβείο, για πρώτη φορά στην Ιστορία του θεσμού το πήρε η Ελλάδα. Ουάου! Με την φωνάρα της Ελενας Παπαρίζου. Και ξανά ουάου! Ολη η Ελλάδα πανηγύριζε τότε, το θυμάστε; Στους δρόμους με σημαίες. 2004, την ίδια χρονιά με το Euro ποδοσφαίρου. Και από το πολύ το πανηγύρι, σήμερα ούτε ψωμοτύρι!
Εφόσον όμως λεφτά δεν υπάρχουν, out η Ελλάδα για του χρόνου. Αυτό τουλάχιστον ακούστηκε στην αρχή. Λογικό. Ηταν ένα βήμα. Μα τι λέω; Πού ζω; Πρόσκαιρη χαρά, πλασματική η ικανοποίηση. Τις προάλλες έπεσα (για πολλοστή φορά στη ζωή μου) από τα σύννεφα διαβάζοντας την ανακοίνωση του κ. Τζώνη Καλημέρη, γενικού διευθυντή της ΕΡΤ, ότι «βρισκόμαστε σε καλό δρόμο για την ανεύρεση χορηγού» ώστε η Ελλαδάρα μας να συμμετάσχει και πάλι! Πάλι τα ίδια. Εκεί που λέγαμε ότι κάτι καλό μπορεί να βγει απ’ την κρίση πάνε να μας το χαλάσουν κι αυτό!
Αρα ο χορηγός ήταν το πρόβλημα; Οχι η ντροπή; Δεν καταλαβαίνει ο κ. Καλημέρης ότι είναι ντροπή να εμφανιστεί η Ελλάδα εφέτος στην Eurovision, είτε με έναν είτε με 100 χορηγούς; Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για μια απίστευτα προκλητική κίνηση να βγούμε σήμερα με τα φρου φρου, τα αρώματα και το τρελό κέφι και να τραγουδάμε και να χορεύουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτε σε μια περίοδο που η Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο ολόκληρου του πλανήτη και που οι άνεργοί της έχουν φτάσει τους 850.000; Εκτός από ψευτιά και υποκρισία, στην τελική είναι και μια τεράστια ανοησία.
Δεν αλλάζει ο Ελληνας. Το πιστεύω. Μόστρα και ξερό ψωμί. Σήμερα κοιτάζουμε πίσω και φτύνουμε για τα εκατομμύρια ευρώ που σπαταλήθηκαν για το φιάσκο των Ολυμπιακών Αγώνων (επίσης το 2004). Είμαι όμως 100 % βέβαιος ότι αν μας δινόταν η ευκαιρία (ή ένας χορηγός) για να τους διοργανώσουμε ξανά, θα το κάναμε. Σαν να μην έχει συμβεί τίποτε. Απλώς και μόνο για την καταραμένη την μόστρα.
[Euro-ντροπή, του Γιάννη Ζουμπουλάκη από Το Βήμα]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου